küçük şeyleri kafaya takmak

insanı dert-verem sahibi eder.

adamı deli eder

saç döker veya beyazlatır. yersizdir.

bazı erkeklerin cinsel hayatı konusunda yaptığı.

23 yaşında 30 yakında gibi hissettirir

Hayatı zorlaştırıyor.. ve aslında kolay olan her şeyi

Bu ben. Hiçbir şeyden mutlu olamazsınız. Her an huzursuz ve tatmin olmadan hayatınızı devam ettirirsiniz. İyi şeylere sevinmez, kötü şeylere olduğundan daha çok üzülür kendinizi yıpratırsınız. En son hayatımdan çok sevdiğim birisi gitmeye karar verince, bu huyu bırakmak için kendimi şartladım. Bazı şeyleri akışına bırakmaya özen gösterdim. Öyle ya bu kararı alır almaz felaketler peşimi bırakmadı. "Hadi görelim kararlı mısın?" der gibi. Kararlıyım. Hayatımın 24 senesini hep kendimi üzerek geçirdim. Daha genç ve umut doluyken kendime bunu yapmayı bırakmam gerektiğine eminim.

Hayattan tat alınmaz bir süre sonra :/ zor da olsa bıraktım. Tabi çizgiyi ayarlayamadım şuanda da aşırı umursamazım ama olsun onu da halledeceğim

Küçük büyük fark etmiyor eğer bir sorun varsa,beni rahatsız eden ve üzen bir durum her şeyi anlamsız bir biçimde takarım.eskiden hiçbir şeyi umursamazken geldiğim hale bak.ustteki yazarın çizgiyi tutturamadigi gibi bende kafaya takma ve umursamazlık arasındaki o çizgiyi tutturamadim.

Küçük büyük demeden çok fazla şeye haddinden fazla kafa yordum. Ne bir yere varabildim, ne de içinden çıkabildim. Aciz bedenime eziyetten başka hiçbir şey olmadı.

büyük hastalıklara sebep olur.

Benim bu. Kesinlikle bir hastalığa kalacağımı biliyorum. Çünkü bir insan bedenine bu kadar stres fazla

ay burda bile kasıyorum rahat olmadığım buraya yazmak istedim ama “cümlelerim anlamlı mı acaba ya?” diye düşünüyorum.zaten birilerine bir şeyleri anlatmaktan çekindiğim için ilk defa şu an buraya yazıyorum. küçük şeylerin önemi olmadığına kendimi inandıramıyorum. her şeyi herkese uygun yapmaya çalışıyorum böylece kendim olamıyorum. mesela keşke özgüvenli olsam istediğim şeyi istediğim anda yapsam. istediğim şeyler belki insanlara boş ya da saçma gelir ama ben onu yine de yapayım istiyorum. ama insanların en ufak düşüncesini bile kafama takıyorum. belki öyle bi düşünce olmuyo ama ya öyle düşünürlerse diye yapamıyorum çok utanıyorum. istediğim insan değilim ben ama bunu düzeltemiyorum

(bkz: kar topu etkisi) (bkz: nasıl delirdim anlatıyorum )

insan neden uyumaz sorusunun cevaplarından biri de budur.

Küçük şeyleri kafama takarım ama toka olarak.

su maymunu diye bir şey vardı, bilirsiniz. İlk başta toplu iğne başı kadar bir şeydir; suya atarsın ve zamanla büyür, çoğalır. Öyle işte.

açık ara en kötü huyum. biri bana bir şey desin, yanlış anlayayım, alınayım mesela tek bir kelime bile olsa “neden dedi? ne ima etti? ya ciddiyse?” diye düşün babam düşün sabaha kadar yatak konya ben mevlana. iyi bir şey mi? asla.

Sürekli yaptığım asla engel olamadığım günümün çoğunu ayırdığım fav etkinlik

Kafaya takmayın derim sonra benim gibi dertlere, sıkıntılara, hastalıklara kalıyorsunuz.

(bkz: rastgele) mükemmel giden bir günü, anı en berbat hale getirtme yarayacak özellik. ne kadar takmamayı denesem de bazen(genelde) olmuyor. odağımı dağıtıp o küçük detayı unutmaya çalışıyorum, çalıştığımı sanıyorum sonrasında ise bir bakmışım o ufacık detay dünya meselesi olmuş.

(bkz: küçük şeyhleri kafaya takmak) 150 bir şeyhe aşık olmuşsanız yaşayacağınız şey ajajajajajaj

sinir krizine sokuyor fazlasıyla, bir cümle bir bakış ya da ne biliyim başka bir şey üzerinden zaman geçse bile aklımda kalıyor. dün cahildim kafamda kuruyordum bugün bilgeyim aklımda takılan şeyi direkt gidip o kişiyle konuşuyorum.

4-5 yıldır içinde bulunduğum grup bazı durumları benim elimde olmadan oluşuyor maalesef.Bazen söylenmiş en ufak sözleri bile kafama takıp düşündüğüm,yaptığım hareketlerin,söylediğim sözlerin en ufak ayrıntısını bile düşündüğüm ne olacak böyle durumuyla da oluşan olaydır bu da hem mental olarak hem de fiziksel olarak bana geri dönüyor.1-2 yıldır da saçımda oluşan bir kaç tane beyazı heyecanlanıp çarpıntı olmasını da bu kadar düşünmeye bağlıyorum.